Eerlijk? Heel eerlijk? Dat hele associatieverdrag met Oekraïne kan mij nauwelijks boeien. En vind ik dat onze democratie een speelbal moet worden in de handen van de overjarige pubers van GeenStijl? Natuurlijk niet. En is een idee dat wordt gesteund door zowel rechts- en linksgekkies van PVV en SP niet bijna per definitie af te raden? Jawel, maar datzelfde geldt voor de niet minder rechts- en linksgekkies van VVD, PvdA, D66 en GroenLinks. Bovendien speelt de vóór-lobby, het establishment, de macht, het spel zo vals dat ik – en ik neem aan met mij talloze anderen – vanzelf in de handen van de tegenstanders word gedreven.

Sta mij toe te beginnen met een mea culpa: ik heb het verdrag niet gelezen. En het moet wel heel raar lopen, ga ik dat voor 6 april nog doen. Ik vraag mij af of ook maar één politicus, journalist of kiezer – voor dan wel tegen – dat wel heeft gedaan. Waarom niet? Omdat de inhoud van het verdrag mij totaal niet interesseert en het referendum daar ook helemaal niet over gaat, hoezeer voor- en tegenstanders u ook van het tegendeel zullen proberen te overtuigen.

Derde Wereldoorlog

Nee, het verdrag zal er niet voor zorgen dat het door en door corrupte en fascistoïde Oekraïne van vandaag op morgen verandert in een open democratie. Noch zal het ons Nederlanders rijk maken met al die handel die wij er opeens gaan drijven. Ook zal de Europese Unie niet ineenstorten als u tegen stemt of zal Poetin ons de Derde Wereldoorlog indrijven als u dat vóór doet. Nog eerlijker? Het kan mij nauwelijks boeien wie de baas is in Kiev. Of in Donetsk. Of op de Krim.

Het torpederen van het verdrag is de enige mogelijkheid voor de Nederlandse burger zijn onvrede uit te spreken over de richting die de EU op duwt: de afgrond

Veel liever had ik gezien dat dit referendum over iets anders was gegaan, iets veel fundamentelers. De asielzoekerscrisis bijvoorbeeld. Ik vermoed dat de initiatiefnemers van GeenPeil er stiekem precies zo over denken. Aan de andere kant, de juridische voorwaarden voor een referendum beperken de keuze enorm en dit was waarschijnlijk de eerste gelegenheid om de Europese Unie en haar lakeien in Den Haag een verschrikkelijke draai om de oren te geven.

Maffiastaten

Want daar gaat het uiteindelijk gewoon om. Het torpederen van het associatieverdrag is zo ongeveer de enige mogelijkheid voor de Nederlandse burger zijn onvrede uit te spreken over de richting die de EU ons langzaam maar zeker op duwt: de afgrond. Ik ben altijd een groot voorstander van Europese eenwording geweest (en ben dat nog steeds), maar dit is niet mijn EU, vriend. In mijn EU beschermt Brussel niet de banken maar de grenzen. In mijn EU is geen plaats voor ongebreidelde uitbreiding naar Oost-Europese fascistoïde maffiastaten. In mijn EU is geen ruimte voor de politieke islam. En al helemaal niet voor de Slager van Ankara.

De voorstanders hebben al mijn sympathie verspeeld met hun gedram over het licht dat uit zal gaan

Dus als het vóór-kamp probeert de tegenstanders af te schilderen als vrienden van Poetin, wil ik best meedoen aan dat narratief. Wie tegen het verdrag is, is tegen de regering in Kiev en dus voor Poetin. Akkoord, maar wie voor Poetin is, is gezien de situatie in Syrië, ook tegen Erdogan, Saoedi-Arabië, Al Qaida en IS. Een stem tegen dit verdrag is dan een stem tegen de Islamitische Staat. En wie is dat nu niet? Eat that, Ben Bot, met je Pavloviaanse gekwijl over de Tweede Wereldoorlog.

Snoepreisjes

De voorstanders hebben al mijn sympathie verspeeld met hun gedram over het licht dat uit zal gaan, met hun geaccepteerde donaties van groezelige roofkapitalisten, met hun door Washington betaalde snoepreisjes en nu met financiële bijdragen van belastinggeld aan marginale blogjes. De voormalige topjournalist Hubert Smeets gaat de lezer precies vertellen wat de overheid wil horen: Ukraine good, Russia bad, en dat ‘bad’ mag u heel Orwelliaans als schapengeblaat lezen. Drie ton belastinggeld voor ‘Raam Op Rusland’? (Alleen die naam al!) Wat een prachtige combinatie van oneerlijke concurrentie en een welhaast Goebbeliaanse kijk op de rol van de media. Ik ben benieuwd of Brussel hier even fel tegen optreedt als tegen staatsbemoeienis met de pers in Polen of Hongarije (maar ik heb wel zo’n vermoeden).

Dit is niet het moment om Vladimir Poetin te provoceren

Dus sorry, Oekraïners, jullie zullen het even zelf moeten opknappen. Wie weet proberen we het over een paar jaren nog een keer. Ruimen jullie intussen zelf even die hakenkruismilities op? En geef de etnische Russen in die oostelijke oblasts meteen even een referendum of ze wel bij jullie willen blijven, want democratie en zo. Dit is niet het moment om Vladimir Poetin te provoceren met een verdrag dat volgens de opstellers zelf sowieso heulemahahaal niet gaat leiden tot jullie EU-lidmaatschap. Al heeft Romano Prodi in 2003, toen hij nog EU-baas was, beloofd dat Oekraïne bij de Unie mag omdat het “ongetwijfeld een Europees land is”  (no shit, Sherlock). Maar als dat zo is, waarom Rusland dan niet? Dat ligt toch niet minder in Europa dan zijn westerbuur? Of is historisch minder met ons verbonden? Ik bedoel, Oekraïne bestaat sinds 1991, Rusland al sinds de 9e eeuw.

Beste voorstanders, als jullie bereid zijn over toetreding te onderhandelen met een Turkse dictator wiens land voor dik 90 procent in Azië ligt, die zijn eigen bevolking uitmoordt en islamitische terreurbewegingen betaalt, bewapent en bemant, wat hebben jullie dan eigenlijk zo tegen Poetin?