De ontelbare tragedies die de vluchtelingencrisis op en rond de Middellandse Zee veroorzaakt, worden misbruikt door progressieve politici en opiniemakers om hun eigen gelijk, hun droom van wijd open grenzen door te drukken. Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Een foto zegt meer dan duizend woorden, luidt het cliché. Of dat een goede zaak is, weet ik niet. Beelden werken meer dan argumenten op de emotie en versluieren de nuance. De foto van Generaal Loan die een Vietcongstrijder executeert, ging de wereld rond en wakkerde het protest tegen de oorlog in Vietnam aan. Maar wat de foto niet toont, is dat het ‘slachtoffer’ de commandant van een doodseskader was dat net in koelen bloede een groep burgers, inclusief een 80-jarige vrouw, had vermoord. De maker van de foto, Eddie Adams, zag dit later ook in en bood Loan zelfs zijn excuses aan. Conclusie: pas op met het gebruik van iconische foto’s, politici en activisten zullen altijd proberen hen te gebruiken voor hun eigen agenda.

Massaslachting

Een kleuter ligt dood op het strand van Bodrum. Uw en mijn hart bloeden. De tragedie van het vluchtelingenprobleem en de verwoestende Syrische burgeroorlog gereduceerd tot één beeld. De woorden van Plato dringen zich op: “Alleen de doden hebben het einde van oorlog gezien.” Alleen zouden die doden nooit kinderen mogen zijn. De foto is een machtig middel om ons niet te laten vergeten dat aan de overkant van de Middellandse Zee een eindeloze massaslachting gaande is en dat zij die deze ontvluchten op de eerste plaats mensen zijn.

Nu komt het probleem: politici en opiniemakers zijn ook mensen en dat spreekt niet altijd tot aanbeveling. Want het is ook bijzonder menselijk een tragedie te nemen en haar te gebruiken, wellicht zelfs misbruiken, voor de eigen politieke doeleinden. Op zo’n moment vallen voor de scherpe waarnemer de maskers af. Ditmaal zijn de populisten niet van rechts-conservatieve, maar van linkse huize. De Foto wordt gebruikt als oproep ‘iets’ te doen en uiteraard kan dat iets slechts betekenen dat de grenzen zo ver mogelijk moeten worden geopend. Een andere oplossing past immers niet in het progressieve discours.

Als je de foto van een dode kleuter aangrijpt om op te roepen de grenzen te openen, ben je een humanist, doe je hetzelfde om juist voor sluiting van de grenzen te pleiten, maakt dat je opeens een populist.

En daar zit hem de kneep. Wie pretendeert het belang van de vluchteling te dienen, kan het zich niet veroorloven zo dogmatisch te werk te gaan, de verdronken kinderen van de Middellandse Zee verdienen beter. Als Bert Wagendorp in de Volkskrant de tragedie gebruikt om Wilders een veeg uit de pan te geven, is hij geen haar beter dan een PVV’er die het bloedbad op de redactie van Charlie Hebdo misbruikt om willekeurige moslims mee om de oren te slaan. Het kan niet zo zijn dat wanneer je de foto van een dode kleuter aangrijpt om op te roepen de grenzen te openen, je dat een humanist maakt, terwijl als je hetzelfde doet om juist voor sluiting van de grenzen te pleiten, je opeens een smerige populist (en dus vast ook een stiekeme racist) bent.

No Way

Juist die politici, activisten en opiniemakers die claimen dat zij het belang van de vluchtelingen hoog in het vaandel dragen, kunnen zich een dergelijk dogmatisch-ideologische opstelling niet veroorloven. Als blijkt dat een andere aanpak dan het openen van de sluizen leidt tot minder doden op zee, mag deze niet worden genegeerd! En laat zo’n alternatieve aanpak nu bestaan. In Australië verdrinken geen bootvluchtelingen meer (dit jaar: nul – als in niet een) sinds de regering in Canberra besloot de grenzen dicht te gooien en boten terug of naar geïsoleerde opvangcentra te slepen. Ik begrijp best dat progressieve mensenmensen dat niet leuk vinden – het is immers veel fijner zo’n dreumes van zijn toegewezen sociale huurwoning met een kleurrijke rugzak op naar zijn Nederlandse school te zien lopen – maar hier is the dirty little secret: het openen van de grenzen werkt niet, het Australische, ‘draconische’ No Way-model wel.

In Australië verdrinken praktisch geen bootvluchtelingen meer sinds de regering in Canberra besloot de grenzen dicht te gooien en boten terug of naar geïsoleerde opvangcentra te slepen.

Open grenzen werken niet om een aantal redenen: ten eerste is de aanzuigende werking enorm. Dat zie je nu in Duitsland. Vluchtelingen uit het onveilige Syrië trekken van het veilige Turkije via het veilige Griekenland, het veilige Macedonië en het veilige Servië naar het veilige Hongarije om van daar via het veilige Tsjechië het veilige Duitsland te bereiken. Waarom? Blijkbaar niet omdat Duitsland veiliger is dan al die andere landen, maar omdat het welvarender is en vooral omdat het massale opvang en legalisering belooft. Geld en een asielstatus trekken meer asielzoekers aan, of we dat nu leuk vinden of niet.

Open grenzen

Een tweede reden waarom open grenzen niet werken, is dat de vluchteling eenmaal aangekomen helemaal niet 1-2-3 in een hardwerkende, goed geïntegreerde modelburger verandert. Neem de Somalische gemeenschap in Nederland: werkloosheid, uitkeringsafhankelijkheid, criminaliteit en drugsgebruik zijn sky-high (no pun intended). Terugkeer naar het land van herkomst is praktisch nul, tenminste als je vakanties – jawel, vakantie in een gebied waar je uit bent gevlucht is een normale praktijk in binnen het Nederlandse asielbeleid – niet meetelt. (En als dochterlief van die vakantie terugkeert zonder clitoris en schaamlippen, moet je daar niet te moeilijk over doen – integratie mag behoud van de eigen cultuur uiteraard niet in de weg staan.)

Wie kinderen uit Angola die hun hele leven in Nederland hebben doorgebracht en op het punt staan een studie economie te beginnen, wil ‘terug’ sturen naar een land waarmee zij geen enkele binding hebben, heeft geen hart. Maar wie – zoals de Duitse regering – zegt alleen dit jaar al 800.000 migranten toe te laten uit culturen die nauwelijks affiniteit hebben met onze seculiere, democratische rechtsstaat, heeft geen verstand. Al was het alleen al omdat de brain-drain die dit veroorzaakt rampzalig is voor de (weder)opbouw van de landen van herkomst.

Cynisch

Dus wanneer blijkt dat het door progressieve weldoeners zo vurig gewenste beleid van open grenzen niet werkt en de door hen evenzo verfoeide Australische dichte grenzen wel, wat moet je daar dan mee? Mag je dan misschien concluderen dat voor de Bert Wagendorps van deze wereld een verdronken kleuter een acceptabele prijs is voor het verwezenlijken van een politieke droom? En hoe cynisch is het dan als je diezelfde dode kleuter gebruikt om je tegenstanders aan de overzijde van het politieke spectrum mee om de oren te slaan? Zelf van progressieve huize stoort mij het populisme van ‘links’ nog meer dan dat van Wilders en co, al was het alleen maar omdat ik uit eigen hoek meer verwacht en vanwege de protserige pretentie die steevast doorsijpelt in het progressieve discours.

Dus wanneer blijkt dat het door progressieve weldoeners zo vurig gewenste beleid van open grenzen niet werkt en de door hen evenzo verfoeide Australische dichte grenzen wel, wat moet je daar dan mee? Mag je dan misschien concluderen dat voor de Bert Wagendorps van deze wereld een verdronken kleuter een acceptabele prijs is voor het verwezenlijken van een politieke droom?

Het feit dat het Australisch model nauwelijks ter sprake, laat staan op tafel, komt in de nationale en Europese politiek, doet vermoeden dat uiteindelijk de links-progressieve zijde van het debat zich geen bal aantrekt van al die doden op de Middellandse Zee om wie zij zo rijkelijk krokodillentranen plengen. Natuurlijk weet ik best dat de situatie down under niet één op één op Europa valt te projecteren, maar je zou toch verwachten dat al deze humanisten tenminste de optie die leidt tot de minste verdrinkingsdoden zouden willen bekijken. Je mag verwachten dat het volledig sluiten van land- en watergrenzen, gekoppeld aan meer geld voor opvang in de regio en een beter en effectiever immigratiebeleid op basis van noodzaak daar en behoefte hier, minimaal als een serieuze optie wordt beschouwd.

Tot die tijd zullen vluchtelingen en economische migranten blijven verdrinken. En zullen hypocriete progressieven dit blijven misbruiken om zich in hun kosmopolitische gelijk te kunnen blijven wentelen. Het ergste is dat al deze zachte heelmeesters hun neus dicht houden voor de stinkende wonden die zij veroorzaken. Als zij er per ongeluk toch een luchtje van meekrijgen, kunnen zij dit altijd nog afdoen als de stank van het populisme.